kasabay ng pagbuhos ng ulan ang mga problema na parang walang katapusan.
minsan nga iniisip ko na kawawa nman yung anak ko.. baka paglabas nito puro wrinkles na.
minsan parang gusto na rin sumuko ng utak ko pag nagiisip ako.
minsan parang ayoko na rin mag-isip.
ang hirap ng ganito..
hirap..
hirap..
kung pwede lang sana..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment