homesick strikes again

you really wouldn’t know when homesick strikes you… bigla bigla na lang dumarating singbilis ng kidlat. It will start with sumthing that will remind u ng mga naiwan mu sa pinas... then it will end with sadness and sanggalong luha tas bigla ka na lang maiinis sa sarili mo.. It’s been a long time now since the last time na tinanong ko ang sarili ko kung ano ba talgang ginagawa ko sa dito sa Dubai – question that I’ll end up by answering “para sa mga taong nagpapalungkot sakin ngayun..” And today ang lufet ata ng tumama sakin at nagising na lang ako ng nagttanong na nman kung bakit nga ba ako nandito sa Dubai?. siguro kc masyado akong masaya these past 2 months kaya pinalungkot ako masyado ngayon… mula madaling araw umiiyak na ko dahil nakikita ko yung pamangkin ko.. alam ko na kung bakit. Nakahiga ako sa katulad ng bed na hinihgaan nya sa pinas.. I was dreaming like as if katabi ko xa sa pagtulog just like the last night bago ako bumalik dito sa Dubai. Another sleepless night.. kainis hanggang umaga, hanggang sa office inaatake ako ng lungkot. Bad trip bumili pa ng isang box ng dunkin donuts ang isa sa mga officemates ko – reminded me again by my loving nephew. How he loves dunkin donuts- as in! isang donut lang nabusog ako kgad and di ko na nakuhang kumain ng lunch.. binusog ko ang mga mata ko sa pictures at boses nila. Kung nakamagkano ako ngayun sa cards hindi ko alam… ang nanay ko tawa ng tawa sakin pero ako umiiyak.. thou of course kelangang palabasin mu na may sipon k lang cause they will definitely feel you. Paguwi may nakita ako sa labas ng building.. syet parang si Stephen…hhayyzzz…. Natatawa ako sa sarili ko, and I wonder kung papano ko nakung maglakad from office hanggang sa bahay ng tumutulo ang luha…. Ewan ko.. I am dead tired today... not because of work, not because naglakad ako ng 30 mins at nanakit ng sobra ang mga paa ko..i remember my officemate asking me what's wrong? kung ilang beses nya yun tinanong hindi ko alam..Bilang lang ang ngiti ko sa office and I feel like screaming. Sabi ko ilalabas ko to paguwi ko sa bahay.. I wanna go out and have fun.. ayoko ng magbilang ng stars pag nalulungkot ako dahil mas lalo lang akong nalulungkot..eto yung mga panahon na gusto kong makibonding kay pulang kabayo at Marlboro lights.. gusto ko yung wala akong maramdaman..
i know wala na to tomorrow... until this "bwisit na homesick" strikes again..

at etong batang to - yang mukhang yan ang nagpapasaya at nagpapalungkot sakin dito sa disyerto. *sigh*