buhay teleserye

parang teleserye lang..

ang tadhana pinaglalaruan ang buhay nyo.

habang pilit ka'ng tumatakbo..

habang pilit ka'ng lumalayo..

habang pilit mo'ng ipinipikit ang mga mata mo..

sa bandang huli magtatagpo pa rin kayo.

kahit na pagod ka na..

pagod na pagod..

yes.. the world is too crowded

magkakasalubong pa rin ang nasa pagitan ng 4 na oras at milya milyang layo.

pero siguro ganun nga talaga..

maliit ang mundo.

you just have to be ready sa kung ano man ang pwede mong makita o makasalubong o makausap..

ang nakaraan ay pwede mong makita sa iyong harapan.

at hindi mo pwedeng pakiusapan na - "fate.. i'm tired.. stop playin pls.. wag na lang ako.."

haayy..mabuti na lang at wala akong ghost in the past at di katulad ng mga kaibigan ko sa mga teleserye na sina judai, caludine, angel, anne at bea. heheh

ok lang sa'kin kahit na sino pa sa nakaraan ang makasalamuha ko.. - ganun talaga eh.. hindi mu yun maiiwasan at mas lalong hindi mu yun mabubura o matatakbuhan..

u just have to be strong and ready sa mga pwedeng bumulaga sayo.. pero kung ang nakaraan sayo ay tapos na at natanggap mo na.. papanisin mu na to..

sasalubungin mo na lang ng matamis na ngiti ang nakaraan na nasa harapan mo. ;p

ang buhay ay parang teleserye lang...

mas malala kung magiging fantaserye diba?

matakot ka na pag sina dugong ang humahabol sayo.. hehhe ulit!

- inaatake lang ng gutom at inip ;)