sugpuin ang mga surot!!!

Sa hindi ko maipaliwanag na dahilan nagising na lang ako na nagtatanong ng “ bakit ba ang daming surot dito sa Dubai?” Wow as in grabe naman talaga at everyday and every night nakaka- face to face ko ang dati rati nman ay hindi ko kakilala. Malala pa nga minsan dahil gusto pa ata nila na isama mo pa sila kung saan ka man pupunta. Hindi ako nagbibiro. Seryoso ako! Numero unong problema ng mga Pinoy ang surot dito sa Dubai.

Minsan napapaisip na lang ako kung gaano karaming dugo ang nasisipsip nila mula sa katawan ko. Sayang din yun! Pwede ko pa naman yun i-donate sa red cross pag-uwi ko ng Pinas pero ang nakakalungkot sila lang ang nakikinabang. Aba, hindi ata biro ang makagat ng surot!

Bakit ba sila nabuhay sa mundo? Saan ba sila nagmula? Nilikha ba sila para sa anong kadahilanan? Balance of nature? Alam ko na, nilikha sila para manggising sa madaling araw hanggang sa hindi ka na makatulog sa kakaisip na baka mamaya dahandahan ka na naman nila sasalakayin kapag alam nilang nahiimbing ka na naman sa pagtulog.

Sa Pinas marami din namang surot diba? Ang pagkakaiba nga lang ng surot sa Pinas, higit na malalaki sila at matatalino. PRO kung mansipsip ng dugo ng mga mamamayang pinoy. Hindi nga lang pala dugo ang sinisipsip nila kundi kasama na ang lahat ng pawis na lumalabas sa katawan mo. Tsk.. tsk.. tsk..Hindi ko alam kung hanggang kailan magiging biktima ang mga ordinaryong Juan dela cruz ng mga higanteng surot na naglipana sa bansa. Sana pwede rin sila gamitan ng insecticide para mawala na silang lahat. Sana madali lang din sila tirisin o kaya nman hampasin ng tsinelas at tapakan. Kaya lang ang nakakalungkot isipin, tayo ang nagpapatapak sa mga surot at hinahayaan lang natin sila sa walang humpay na pagsipsip sa lakas ng mga ordinaryong mamamayan. Hanggang kalian ka papayag kagatin ng surot?

Hanggang sa umabot na ang sakit at hirap na dulot ng kagat nya sa mga susunod mo pang henerasyon? Wag kang pumayag. Sugpuin ang mga surot!

*Syet.. nakagat na nman ako ng surot!

isang gabi ng paglalakad sa estero

isang araw ng pagsilip

isang yugto ng pagmulat

ipikit man ng pilit

salat pa rin ang sugat...

saan ka patungo?

hinihingal...tumatakbo...

pilitin ma'ng huminto

ngunit paa'y 'di magkasundo

sa lamig ng hangin

sa ilalim ng buwan at bituin

magtatanong ng pilit

hahabulin ka ng matulin

sandali lang...

saan ka patungo?

hintay...sasama ako.

- isang gabi ng paglalakad sa estero ng jose de trozo

naisulat matapos ang isang paglalakbay sa isang estero na nagsisilbing tahanan ng mga pangkaraniwang juan dela cruz sa maynila kung saan nabigyan ako ng pagkakataong makapasok sa mumunti at madilim nilang tahanan.

nakakalungkot lang isipin na makailang palit na ang nanunungkulan sa gobyerno ay hindi pa rin naipapaayos ang daanan sa gilid ng estero kung saan ilang bata na anng nalaglag at natagpuang lumulutang ng walang buhay..hanggang kelan? hindi ko alam.

A Story of Love in Mangled English

*nung nabasa ko to last Aug 2007.. napatambling ako sa katatawa.. basta.. and for the second tym around parang walang nagbago.. kakawindang talga!

A Story of Love in Mangled English

We' ve been friends for a long time ago. We come from the same alma mother. Actually, our paths crossed one time on another. But it's only now that I gave him a second look. I realized that beauty is in the eyes. The pulpbits of my heart went fast, really fast. Cute pala siya. And then, he came over with me. He said, "I hope you don't mine. Can I get your number?" Nag-worry ako. What if he doesn't give it back? He explained naman na it'sso we could keep intact daw. Sabi ko, "Connect me if i'm wrong but are you asking me ouch?"

"The!?!!??". .. ang sarcastic na sagot nya. Aba! The verb! Parang siya pa ang galit! Persona ingrata!!! Ang kapal niya! I cried buckles of tears.Na-guilty yataa siya. Sabi niya, isipin mo na lang na this is a blessing in the sky. Irregardless daw of his feelings, we should go ouch na rin. Now, we're so in love. Mute and epidemic na ang past. Thanks God we swallowed our fried. Kasi, I'm 33 na and I'm running our time. After 2 weeks, he plopped the question."Will you marriage me?" I'm in a state of shocked. Kasi mantakin mo, when it rains, it's four! This is true good to be true. So siyempre, I said yes. Love is a many splendor.

Pero nung inaayos ko na ang aming kasal, everything swell to pieces. Nag-di-dinner kami noon nang biglang sa harap ng aming table, may babaeng humirit ng, "Well, well, well. Look do we have here." What the fuss! The nerd ng babaeng yon! She said they were still on. So I told her, whatever is that, cut me some slacks! I didn't want this to get our hand kaya I had to sip it in the bud. She accused me of steeling her boyfriend. As is!!! Idon't want to portrait the role of the other woman. Gosh, tell me to the marines! I told her, "please, mine you own business!" Who would believe her anyway?

Dahil it's not my problem anymore but her problem anymore, tumigil na rin siya ng panggugulo. Everything is coming up daisies. I'm so happy. Even my boyfriend said liketwice. He's so supportive. Sabi niya, "Look at is this way. She's our of our lives."

Kaya advise ko sa inyo - take the risk. You can never can tell. Just burn the bridge when you get there. Life is shorts. If you make a mistake, we'll just pray for the internal and external repose of your soul. I second emotion.

dear ee cummings...

dear ee cummings,

nasapul mo.. *_*

....

i like my body when it is with your

i like my body when it is with your
body. It is so quite a new thing.
Muscles better and nerves more.
i like your body. i like what it does,
i like its hows. i like to feel the spine
of your body and its bones, and the trembling
-firm-smooth ness and which i will
again and again and again
kiss, i like kissing this and that of you,
i like,, slowly stroking the, shocking fuzz
of your electric fur, and what-is-it comes
over parting flesh . . . . And eyes big Love-crumbs,

and possibly i like the thrill of under me you quite so new

somewhere i have never travelled...

Somewhere I have never travelled

ee cummings

somewhere i have never travelled,gladly beyond

any experience,your eyes have their silence:

in your most frail gesture are things which enclose me,

or which i cannot touch because they are too near



your slightest look easily will unclose me

though i have closed myself as fingers,

you open always petal by petal myself as Spring opens

(touching skilfully,mysteriously) her first rose



or if your wish be to close me,i and

my life will shut very beautifully, suddenly,

as when the heart of this flower imagines

the snow carefully everywhere descending;



nothing which we are to perceive in this world equals

the power of your intense fragility: whose texture

compels me with the color of its countries,

rendering death and forever with each breathing



(i do not know what it is about you that closesand opens;

only something in me understands

the voice of your eyes is deeper than all roses)

nobody,not even the rain, has such small hands

ee cummings,

salamat sa tula..

Don't Go Far Off, Not Even For A Day

Don't Go Far Off, Not Even For A Day

by Pablo Neruda

Don't go far off, not even for a day, because --

because -- I don't know how to say it: a day is long

and I will be waiting for you, as in an empty station

when the trains are parked off somewhere else, asleep

Don't leave me, even for an hour, because

then the little drops of anguish will all run together,

the smoke that roams looking for a home will drift

into me, choking my lost heart.

Oh, may your silhouette never dissolve on the beach;

may your eyelids never flutter into the empty distance.

Don't leave me for a second, my dearest,

because in that moment you'll have gone so far

I'll wander mazily over all the earth, asking,

Will you come back? Will you leave me here, dying?

homesick strikes again

you really wouldn’t know when homesick strikes you… bigla bigla na lang dumarating singbilis ng kidlat. It will start with sumthing that will remind u ng mga naiwan mu sa pinas... then it will end with sadness and sanggalong luha tas bigla ka na lang maiinis sa sarili mo.. It’s been a long time now since the last time na tinanong ko ang sarili ko kung ano ba talgang ginagawa ko sa dito sa Dubai – question that I’ll end up by answering “para sa mga taong nagpapalungkot sakin ngayun..” And today ang lufet ata ng tumama sakin at nagising na lang ako ng nagttanong na nman kung bakit nga ba ako nandito sa Dubai?. siguro kc masyado akong masaya these past 2 months kaya pinalungkot ako masyado ngayon… mula madaling araw umiiyak na ko dahil nakikita ko yung pamangkin ko.. alam ko na kung bakit. Nakahiga ako sa katulad ng bed na hinihgaan nya sa pinas.. I was dreaming like as if katabi ko xa sa pagtulog just like the last night bago ako bumalik dito sa Dubai. Another sleepless night.. kainis hanggang umaga, hanggang sa office inaatake ako ng lungkot. Bad trip bumili pa ng isang box ng dunkin donuts ang isa sa mga officemates ko – reminded me again by my loving nephew. How he loves dunkin donuts- as in! isang donut lang nabusog ako kgad and di ko na nakuhang kumain ng lunch.. binusog ko ang mga mata ko sa pictures at boses nila. Kung nakamagkano ako ngayun sa cards hindi ko alam… ang nanay ko tawa ng tawa sakin pero ako umiiyak.. thou of course kelangang palabasin mu na may sipon k lang cause they will definitely feel you. Paguwi may nakita ako sa labas ng building.. syet parang si Stephen…hhayyzzz…. Natatawa ako sa sarili ko, and I wonder kung papano ko nakung maglakad from office hanggang sa bahay ng tumutulo ang luha…. Ewan ko.. I am dead tired today... not because of work, not because naglakad ako ng 30 mins at nanakit ng sobra ang mga paa ko..i remember my officemate asking me what's wrong? kung ilang beses nya yun tinanong hindi ko alam..Bilang lang ang ngiti ko sa office and I feel like screaming. Sabi ko ilalabas ko to paguwi ko sa bahay.. I wanna go out and have fun.. ayoko ng magbilang ng stars pag nalulungkot ako dahil mas lalo lang akong nalulungkot..eto yung mga panahon na gusto kong makibonding kay pulang kabayo at Marlboro lights.. gusto ko yung wala akong maramdaman..
i know wala na to tomorrow... until this "bwisit na homesick" strikes again..

at etong batang to - yang mukhang yan ang nagpapasaya at nagpapalungkot sakin dito sa disyerto. *sigh*

...

Buhay ko

Ako ata ang kinakabahan sa first day mu sa work.. hehhe parang feeling ng first day ng anak ko sa skul.. paramis.

Missin u today.. sobra as in..hindi na kita makulit sa phone kc sobrang istorbo na ko..hhayyzz mahal parang kelan lang nasa pinas ka at nagwowork.. now and2 ka na sa Dubai at kasama ko. I do appreciate everything Mahal and I’m so proud na ako ang misis na Mahal na Mahal mu.. u are d only one who loves me this way.. at ikaw lang din ang minahal ko ng ganito.. walang katulad…

Minsan naiiyak ako pag naiisip ko kung gano tayu kainluv.. please wag k po magsawa… and I’ll do the same.

I wanna say sorry sa lahat ng palpak ko..i know reyna ako ng sablay and minsan feeling mu sinusungitan kita, or minsan sobra ako mang-asar, sorry kung hindi kita masyadong naaasikaso sa bahay, sorry kung pikon ako minsan, sorry kung hindi pa ko masyadong masarap magluto at di pa kita napagluluto ng masarap.. sorry if matigas ang ulo ko, sorry kung mabagal ako kumilos , basta sorry..…I

’ll try my very best to be a good wife.. kahapon nagpray ako kay God, sabi ko Iguide nya tayo lague.. and ibless nya ang pagsasama natin.. and I thanked him for giving me such a wonderful hubby. 

Just want u to know that I am a better person now because of you.. Mahal na Mahal kita and I will never ever give up on us. Belat! Kahit gusto mu na kumawala hindi kita pakakwalan – joke.

Luvin u more..luvin you beyond d stars,
Buhay mo

bakit?

syet... Super daming tanong.. pero hindi nman matanong. Bakit nga ba? Bakit nga ba minsan ang tao kahit na naguumapaw ang tanong hindi pa rin makapagtanong..

dahil takot sa pwedeng isagot…

bakit kaya?

Kelan kaya?

Pano na kaya?

bakit ulit?

bakit hindi?

so kelan?

hanggang kelan?

- hindi ko alam!

_like this one_

- for my eyes only..

sinuwerte ka ba ngayun?!

Bitter ocampo.. bitter-bitteran.. bitterness.. at kung anu-ano pa.. yun ang tawag ko dati sa sarili ko.. dahil un sa kakahanap k okay “DA-WAN” ng buhay ko.. pero nabigo.. kya nagdesisyon akong tapusin ang paghahanap kay “DA-WAN” at naging misyon ang ipalaganap ang pagiging “bitter for better”. D na ako naniwala sa true love.. d na ako naniniwala sa fairy tales and happy endings.. tinanggal ko ang mga love songs sa playlist ko.. at kinutya ko ang mga love story ni john loyd at bea.. Claudine at piolo.. at walang kamatayang Guy and Pip.. tinuon ko ang sarili sa ibang bagay.. nagrally ako sa edsa.. sa baklaran ay nagtirik ng kandila.. humawak ng gitara at sumulat ng kanta.. at mgtrabaho hanggang sa magkapera..

Pero sa di inaaasahang pagkakataon.. hinamon ako ng tadhana.. pinakita sa akin ang isang babaeng akala nila ay ituturing kong “DA WAN” pero hindi ako nagpagapi.. hindi ako nagpaanod sa gusto ng pag-ibig.. inilagan ko ang mga pana ni kupido.. pero.. napatunayan ko.. tao lang ako at hindi superhero.. nadaplisan ako ng pana ni stupid cupid.. pinilit kong gamutin agad.. pero may lason ang pana nya.. gumapang sa aking dugo.. hanggang sa minahal ko na ang babaeng iyon.. at nagising nlng ako.. habang sinasabi ko sa sarili ko.. “mahal na mahal ko sya at hindi ko sya kaya mawala..”

Kinain ko lahat ng sinabi ko noon.. nabugbog ang aking pride sa mga nangyari.. at nilamon ng buong buo ang aking dignidad.. pero ano ang magagawa ko.. MAHAL KO EH..

Ngayon.. isa na akong ganap na alipin.. alipin ng pagibig.. pero sana hind imaging alipin ni misis (patay tayo jan!) noon.. sumuko ang sa pagtaya ng ending, raffle, sweepstakes, karera at lotto… dahil tila hindi nmn ako pinapansin ng kaswertehan.. pero ngayon.. napapatingin ako sa langit.. parang lahat ata ng kamalasan ko noon ay binabawi ngayon.. napapadasal tuloy ako sa langit.. napapatanong sa taas.. “ano bang kabutihan ang nagawa ko d2 sa mundo para bigyan ako ng isang babaeng ganito.. sabi ko nga.. now .. im one of those believers that fairytales do come true.. wala na siguro ako mahihiling pa sa mundo.. binigay nya sakin ang higit pa sa inaasam ko.. simple lang ang hinihiling ko peo binigyan nya ako ng magarbo..

Swertehan nga lang cguro ang buhay.. nagkataon lang na .. sinwerte ako ngayon.. at ang swerteng ito.. dehins ko na pakakawalan pa at aalisin sa tabi ko..

differences

I heard a voice that saying “ dati ng umikot ang mundo ko sa isang babae– gusto ko nman ngayun mgkaron ako ng sariling lugar – yung ako lang, yung akin lang..hindi mu kasi ako naiintindihan..”

And I heard a silent voice answering “ ngayun ko lang naranasan na umikot ang mundo ko sa isang lalake..ngayun lang..hindi mu rin kc ako naiintindihan..”

Two different situation.. two hearts with different voices..

Siguro ganun talaga.. one experienced giving all to one person and now he doesn’t want that to happen again..and the other one who wants to give her all and asking that someone to make her a part of his everything.

But they are different.

Maybe she should take his words.. and leave also a space for herself.

Better.